In een ijzersterke reeks in De Standaard wordt dieper ingegaan over leven met schuld. Naast de terechte aandacht die er vandaag veelal is voor slachtoffers is het goed om ook stil te staan bij de pijn van een pleger als betaalmiddel om zijn/haar schuld af te lossen.

‍

Het verhaal van schuld houdt niet op wanneer de schuldvraag beantwoord is. Daarna volgt vaak nog een lang proces voor diegene die met schuld moet leven. We zijn zelf vaak onze grootste beul.

‍

Als slachtoffer kun je in de meeste gevallen op begrip rekenen, je hebt de hoop er ooit ‘sterker’ uit te komen, misschien zelfs te vergeven. Maar hoe leef je als ‘dader’ met het onomkeerbare? En wat kunnen we van in­tieme schuldvragen leren over hoe we maatschappelijk beter met schuld kunnen omgaan, en andersom van maatschappelijke schuldprocessen over hoe we verzoening op persoonlijk vlak vormgeven?

‍